España lidera o triste comercio europeo de pesca de quenllas
O animal máis perigoso dos mares non é a quenlla, é o ser humano. Pescámolos e comemos por millóns. Un triste mercadeo que está a levar á extinción a moitas das máis de 375 especies de quenllas (superorden Selachimorpha) que hai nos océanos do mundo.
Quenlla, a final de contas, é o cazón ou "bienmesabe" andaluz, os "tollos" canarios ou eses filetes de "tintorera" ou marraxo que tanto ven nas peixarías. Outros prefiren comer as súas aletas en sopa, lanzando o resto do animal moribundo ao mar. Ou aproveitar o aceite dos seus fígados, ricos en Omega 3. Hailles tamén quen converte as súas cartilaxes en cápsulas supostamente ricas en embellecedor colágeno.
En realidade comemos máis quenllas dos que te podías imaxinar, pero sobre todo pescámolos. España en primeiro lugar, seguidos de Francia e Portugal, convertéronse nun verdadeiro centro neurálxico mundial en torno ao cal se concentra o comercio europeo de quenllas e raias.
Control da sobrepesca
Para facer fronte á sobrepesca, a UE adoptou fai máis dunha década o Plan de Acción Rexional para as Quenllas e as Raias para garantir a conservación e xestión das quenllas e o seu uso sostible a longo prazo. Con todo, a notificación transparente das capturas accidentais, así como a notificación das capturas, os desembarcos e o comercio de quenllas e raias a nivel de especie e a xestión adecuada das pesqueiras de quenllas e raias, foi un problema constante na UE.
Isto supón que as cifras reais a miúdo seguirán sendo descoñecidas ata que se adopten mellores ferramentas e prácticas, como a cobertura adecuada de observadores, a identificación e o rexistro adecuado no diario electrónico de abordo ou o uso de cámaras a bordo para rexistrar as capturas nas pesqueiras de alto risco.
Recentemente, o Parlamento Europeo deu un paso adiante ao afirmar a necesidade de recoller obrigatoriamente os datos de todas as capturas accidentais nos cadernos de pesca e de que todos os Estados membros informen de forma transparente mediante a publicación da súa información pesqueira. Con todo, o feito de que os eurodeputados non ordenen o uso da monitoraxe electrónica remota (é dicir, cámaras a bordo) para obter rexistros precisos, sobre todo nas frotas con alto risco de captura de especies sensibles e protexidas, socava a eficacia dos datos dos diarios de pesca.
O futuro das quenllas está en Europa
“Desde WWF consideramos urxente aplicar eficazmente a Política Pesqueira Común, e a nova lexislación para cumprir coas estratexias europeas de biodiversidade e da granxa á mesa. Destas medidas cruciais depende cambiar o destino das quenllas e raias europeos e, en definitiva, a saúde dos nosos mares, que é a nosa. Para iso necesitamos a colaboración de todas as partes implicadas á hora de identificar e aplicar solucións efectivas.”, afirma Raúl García, coordinador de pesqueiras de WWF España.
Voltar o listado